50 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από την εξέγερση του πολυτεχνείου όπου εργαζόμενοι, φοιτητές και νεολαία αγωνίστηκαν ενάντια στην Χούντα των Συνταγματαρχών. Η δικτατορία του 1967 δεν έπεσε σαν κεραυνός εν αίθρια ούτε επιβλήθηκε από λίγους παρανοϊκούς αξιωματικούς και συνταγματάρχες. Όλα αυτά αποτελούν την προσπάθεια κάποιων «καλοθελητών» να διαστρεβλώσουν και να θάψουν την πραγματικότητα και τα διδάγματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου είναι ένας από τους σημαντικότερους σταθμούς του ελληνικού εργατικού κινήματος και τα διδάγματα της παραμένουν πιο επίκαιρα από ποτέ για τους αγώνες του σήμερα.
Από το 1950 μέχρι το 1970 η
ελληνική οικονομία γνωρίζει την μεγάλη ανάπτυξη και βιομηχανοποίηση. Αυτή όμως
η «χρυσή εικοσαετία» στηρίχθηκε πάνω στην άγρια υπερεκμετάλλευση των εργατικών και λαϊκών μαζών, αφού δεν
συνοδεύτηκε από καμία ουσιαστική αύξηση στους μισθούς ούτε καλυτέρευση του
βιοτικού επιπέδου. Όμως μια τέτοια κατάσταση δε μπορεί να γίνει ανεκτή για
πάντα από τη κοινωνία και έτσι ήδη από το 1965 είχαν φανεί οι πρώτοι αγώνες για
την ανατροπή αυτής της κατάστασης. Η επιβολή της χούντας ήταν επί της ουσίας
μια απόπειρα για να διατηρήσουν με τη βία αυτή τη ματωμένη «ανάπτυξη».
Έτσι η δικτατορία του 1967 ήταν
μια προσπάθεια συνέχισης του μετεμφυλιακού κράτους, ενός αστυνομικού και αυταρχικού
κράτους όπου η βασική του λειτουργία ήταν η εκμετάλλευση των εργαζομένων και το
τσάκισμα δημοκρατικών δικαιωμάτων. Παρόλο που η δικτατορία κατάφερε να
εξασφαλίσει ακόμα μια επταετία υπερκερδοφορίας για ελίτ και πλούσιους, οι
αντικειμενικές συνθήκες αργά ή γρήγορα θα ωθούσαν τις εργατικές μάζες στο δρόμο
του αγώνα. Ήδη από το ’70 ξεκίνησαν να εμφανίζονται διαδηλώσεις ή/και απεργίες,
που αποδεικνύει πως η εξέγερση του Νοέμβρη του ’73 δεν ήταν ένα μεμονωμένο
γεγονός. Στην αναζωπύρωση των αγώνων σημαντικό ρόλο θα παίξει η άνοδος της Άκρας
Αριστεράς η οποία θα κατευθύνει το εργατικό και φοιτητικό κίνημα προς μεγάλες
κινητοποιήσεις και καταλήψεις ξεκινώντας από τις καταλήψεις στην Νομική που θα προετοιμάσουν το έδαφος για την
κατάληψη του Πολυτεχνείου.
Στην ενοποίηση του αγώνα τεράστια
ήταν η συμβολή της Εργατικής Συνέλευσης η οποία συγκροτήθηκε από τα πιο
ριζοσπαστικά κομμάτια των εργαζομένων. Αυτή διαμόρφωσε το πολιτικό περιεχόμενο
του αγώνα και βοήθησε στο άνοιγμα του αγώνα σε γειτονιές, εργοστάσια και χώρους
δουλειάς. Στις 14/11, συνήλθε η πρώτη συνέλευση των εργαζομένων, μέσα στο χώρο
του Πολυτεχνείου, που αποφάσισε την συγκρότηση επιτροπών πάλης και ανέλαβε την
περιφρούρηση του Πολυτεχνείου, κυρίως με τους οικοδόμους. Η Εργατική Συνέλευση
προσπάθησε να ενοποιήσει όλους τους αγωνιζόμενους στον στόχο της Γενικής
Απεργίας, με βασικά αιτήματα την ανατροπή της Χούντας, την αύξηση των μισθών
και τη χειραφέτηση των εργατών και των λαϊκών μαζών.
Έτσι το Πολυτεχνείο έγινε η αιχμή
του δόρατος στον αγώνα ολόκληρης της κοινωνίας ενάντια στη χούντα. Η είσοδος
των τανκς στο Πολυτεχνείο και η εξέγερση που ακολούθησε τσάκισαν κάθε σχέδιο για
την ομαλοποίηση του χουντικού καθεστώτος το οποίο επιχειρούσε η δικτατορία. Έτσι
η Ελλάδα θα μπει στην εποχή της μεταπολίτευσης μέσα στην οποία το κίνημα θα
κατακτήσει όλα σχεδόν τα δικαιώματα που ξέρουμε μέχρι και σήμερα, έχοντας σαν
σημαία την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Σήμερα, η εξέγερση του Πολυτεχνείου
είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Μητσοτάκη επειδή είναι
ανήμπορη να διαχειριστεί την κατρακύλα της ελληνικής οικονομίας η οποία
βρίσκεται σε κρίση που βαθαίνει όλο και περισσότερο, εντείνει τις επιθέσεις ενάντια
στους εργαζόμενους και την νεολαία. Έτσι δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αγώνες
και με αίμα στο Πολυτεχνείο, όπως η δημόσια και δωρεάν παιδεία και υγεία, η
θέσπιση του 8ωρου-5ήμερου και αλλά εργατικά και δημοκρατικά δικαιώματα σήμερα χτυπιούνται
φέρνοντας τραγικές και καταστροφικές συνέπειες για τους εργαζόμενους, τη
νεολαία και τα φτωχά λαϊκά στρώματα (Τέμπη, πανδημία, ακρίβεια, ιδιωτικοποίηση
υγείας-παιδείας, πλειστηριασμοί κ.ά.).
Μόνο μέσα από τους αγώνες μας θα
μπορέσουμε να σταματήσουμε αυτές τις δολοφονικές πολιτικές, με αγώνα διαρκείας
μέσα από μαζικές συνελεύσεις, καταλήψεις, διαδηλώσεις. Ακολουθώντας το
παράδειγμα του Πολυτεχνείου, να απαντήσουμε και εμείς με τα «Πολυτεχνεία» της
γενιάς μας.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΥΓΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
- ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙΕΙ, ΜΑΣ ΠΝΙΓΕΙ, ΜΑΣ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ – ΚΑΤΩ Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ
- ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΥΓΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ: ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ
- ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 16 – ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
Φέτος, Αγωνιστές της Εργατικής Συνέλευσης του Πολυτεχνείου προχώρησαν σε Εκδήλωση-Συζήτηση τιμώντας αυτή τη μεγάλη επέτειο η οποία γκρέμισε τη δικτατορία των Συνταγματαρχών, «σημάδεψε» και διαμόρφωσε τη σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας μας. Παραθέτουμε το βίντεο από τη βιντεοσκόπηση της εκδήλωσης: Αγωνιστές της Εργατικής Συνέλευσης: 50 χρόνια από την Εξέγερση του Πολυτεχνείου